Kapituła Nagrody im. Profesora Władysława Bielańskiego przyznała wyróżnienie dwóm młodym pracownikom nauki:
Mgr Justynie Gogoli-Mruk
Zakład Fizjologii i Toksykologii Rozrodu, Instytut Zoologii i Badań Biomedycznych, Wydział Biologii, Uniwersytet Jagielloński
Jestem doktorantką w Zakładzie Fizjologii i Toksykologii Rozrodu Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Swoją pracę doktorską realizuję w ramach projektu OPUS kierowanego przez dr hab. Annę Ptak prof. UJ, promotora pracy. Nagrodę im. Profesora Wiesława Bielańskiego otrzymałam za cykl powiązanych ze sobą oryginalnych prac eksperymentalnych dotyczących zaburzeń w biologii układu rozrodczego (PMID: 30414542; PMID: 31891770; PMID: 31923581). Tematyka przedstawionych prac skupiła się na określeniu wpływu trwałych zanieczyszczeń środowiska, zakumulowanych w płynie pęcherzykowym (FF) kobiet, na proces progresji nowotworów wywodzących się z komórek ziarnistych pęcherzyków jajnikowych, z zastosowaniem modelu trójwymiarowych (3D) kultur komórkowych. Niekonwencjonalne podejście do tych badań polegało przede wszystkim na określeniu wpływu mieszaniny związków odzwierciedlającej tą oznaczoną w FF kobiet.
Dr. Maciejowi J. Śmiałkowi
Zakład Funkcji Kwasów Nukleinowych, Instytut Genetyki Człowieka PAN w Poznaniu
Pracuję w Zakładzie Funkcji Kwasów Nukleinowych w Instytucie Genetyki Człowieka PAN, w Poznaniu. Pracę doktorską pod promotorstwem pani prof. dr hab. Jadwigi Jaruzelskiej obroniłem z wyróżnieniem w 2020. W ramach grantu ETIUDA pracowałem przez 6 miesięcy w grupie prof. Azima Suraniego na Uniwersytecie Cambridge w Wielkiej Brytanii, nad różnicowaniem ludzkich komórek gametogenicznych w warunkach in vitro. Nagrodę im. Profesora Władysława Bielańskiego otrzymałem za dwa powiązane ze sobą artykuły oryginalne opublikowane w roku 2020, których jestem pierwszym oraz korespondencyjnym autorem (PMID: 32316190; PMID: 32094263). Prace te prezentują wyniki badań nad znaczeniem białek PUM1 i PUM2 zaangażowanych w potranskrypcyjną regulację ekspresji genów w komórkach gametogenicznych człowieka, wykonanych w modelu komórek TCam-2.